Η ΦΛΩΡΙΝΑ ΤΟΥ ΓΑΣΤΡΙΜΑΡΓΙΚΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ

Της Σοφίας Χριστοφορίδου

Αν η γεύση είναι κομμάτι της συλλογικής μνήμης, στη Φλώρινα αυτή η μνήμη είναι μέρος του καθημερινού γίγνεσθαι. Για να το καταλάβει κανείς αυτό, αρκεί να γευτεί τις περίφημες πιπεριές, τα βραβευμένα κρασιά Αμυνταίου, το ξινό νερό, τα γριβάδια και… τους ελέφαντες!

Η διαφορά ελεφάντων και γιγάντων είναι φυσικά… στο μέγεθος. Η διαφορά στη γεύση σε σύγκριση με τα φασόλια που παράγονται σε άλλες περιοχές οφείλεται στο μικροκλίμα και την εδαφολογική σύσταση της περιοχής των Πρεσπών, του Βαρικού και του Λεχόβου. Το 1994 η Ελλάδα αναγνώρισε τα φασόλια ελέφαντες και γίγαντες Φλωρίνης ως προστατευόμενης ονομασίας προέλευσης και η αρμόδια επιτροπή της Ε.Ε. τα αναγνώρισε ως προστατευόμενης γεωγραφικής ένδειξης.

Γλυκά του κουταλιού

Εκτός από την φασολάδα και τα φασόλια πλακί, αυτά τα όσπρια κάνουν ακόμη και για γλυκό του κουταλιού! Τελικά, φαίνεται ότι οι Φλωρινιώτες μπορούν να κάνουν γλυκό του κουταλιού σχεδόν από οτιδήποτε: από φράουλες, που αφθονούν στους πρόποδες του Βιτσίου και μοσχοβολούν άρωμα, μέχρι κάστανο, νεράντζι, σύκο, καρπούζι, κολοκύθι, πετροκέρασο και αγριοτριαντάφυλλο.

Πιπεριές Φλωρίνης

Το πρώτο προϊόν με “ονομασία προέλευσης”, και μάλιστα πολύ πριν να αναπτυχθούν οι μηχανισμοί αυτοί, έχουν οι πιπεριές Φλωρίνης: σε κάθε γωνιά της Ελλάδας τις ζητούν με αυτό το όνομα. Μοναδικές θεωρούνται οι πιπεριές από τον Αετό και τον Άγιο Παντελεήμονα, οι οποίες περασμένες από κλωστή κρέμονται σε μεγάλα κόκκινα τσαμπιά έξω από κάθε αυλή. Πιπεριές λιαστές, ψητές, καβουρδιστές, γεμιστές με ρύζι, με κιμά ή με τυριά, πιπεριές με τσιρόνια, με ξερά δαμάσκηνα, με καπνιστό κρέας και αυγά, με φασόλια, και βέβαια το χαβιάρι πιπεριάς είναι μερικές από τις παραλλαγές που μπορείτε να δοκιμάσετε στις παραδοσιακές ταβέρνες της Φλώρινας.

Φημισμένες για την ποιότητα και τη νοστιμιά τους είναι και οι πατάτες, ιδιαίτερα αυτές από το Σκλήθρο. Στο νομό με τις έξι λίμνες πέστροφες, γριβάδια και τσιρόνια αποτελούν τοπικό προϊόν.

Ξινό νερό

Σύμφωνα με την παράδοση της περιοχής, ο Μέγας Αλέξανδρος έπινε ξινό το νερό για να προετοιμάσει τον οργανισμό του για τη σκληρή ζωή του πολεμιστή. Κατά τους βυζαντινούς χρόνους και την περίοδο της τουρκοκρατίας πλήθος κόσμου συνέρεε στις πηγές, για να πιει το νερό με τις θεραπευτικές ιδιότητες για τις διαταραχές του πεπτικού συστήματος. Σήμερα το ξινό νερό αποτελεί βάση και για την παραγωγή αναψυκτικών, τα οποία διατίθενται. Η μονάδα εμφιάλωσης νερού και αναψυκτικών με βάση το ξινό νερό, που δημιουργήθηκε το 1957 στο ομώνυμο χωριό, από το 1995 πέρασε στη διαχείριση της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Κρασιά Αμυνταίου

Τα κρασιά Αμυνταίου είναι ονομασίας προελεύσεως. Την ιδιαίτερη γεύση τους την οφείλουν στο μικροκλίμα της περιοχής όπου φύονται οι αμπελώνες, σε υψόμετρο 600 – 700 μ. και κοντά στη λίμνη Βεγορίτιδα. Εκτός από το εξαιρετικό ξινόμαυρο, δοκιμάστε τα περίφημα φρουτώδη κρασιά του Αμυνταίου με άρωμα φράουλας, μούρων και λεμονιού, βανίλιας, μήλου και βερίκοκου. Πέρα από το κρασί, ανώτερης ποιότητας είναι και το τσίπουρο, το “δάκρυ της Παναγιάς” όπως το ονομάζουν οι ντόπιοι.

Η Φλώρινα μας σερβίρει με το τσίπουρο τηγανητά τσιρόνια, ελέφαντές Πρεσπών και χαβιάρι πιπεριάς για μεζέ, μας δελεάζει με γριβάδι στη σχάρα και πατάτες Σκλήθρου, μας ζαλίζει με ξινόμαυρο Αμυνταίου, μας γλυκαίνει με γλυκό φράουλα. Μας ταξιδεύει μέσα από τα αρώματα και τις γεύσεις στους τόπους της μνήμης.

Δημοσιεύτηκε στο ένθετο «Δρόμοι Ανάπτυξης» για τη Φλώρινα