Eίναι γλυκιά και έχει τρία γράμματα. Θα βοηθήσω λίγο παραπάνω, είναι καραμέλα και, όχι, δεν είναι καραμέλα ΙΟΝ. Είναι η ΑΟΖ η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη που φιγουράρισε στα προεκλογικά προγράμματα και τον πολιτικό λόγο όλων των κομμάτων (κάποια μάλιστα ήταν σαν να παίρνουν μέρος στα καλλιστεία του μίστερ Μάγου των Πετρελαίων 2012). Τα ψηφοδέλτια επικρατείας των δύο κομμάτων που μέχρι σήμερα είχαν σχηματίσει αυτοδύναμες κυβερνήσεις στην Ελλάδα (για να μην χρησιμοποιώ τον αδόκιμο, μετά την 6^η Μαϊου, όρο μεγάλα κόμματα) φρόντισαν να στείλουν το μήνυμα ότι έχουν ψηλά στην ατζέντα τους το θέμα: η ΝΔ ενέταξε στο ψηφοδέλτιό της τον δρ. Ηλία Κονοφάγο και το ΠΑΣΟΚ τον δρ. Θεόδωρο Καρυώτη. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες το ανήγαγαν σε μείζον θέμα το οποίο συναρτάται με την εθνική μας υπόσταση, από κοντά και ο Λαϊκός Ορθόδοξος συναγερμός ενώ ο Λαϊκός Σύνδεσμος Χρυσή Αυγή ήταν έτοιμος να βάλει τα λεβεντόπαιδα να ανοίξουν τις κάνουλες με το πετρέλαιο.

Είναι απαραίτητη η κήρυξη ΑΟΖ για την εκμετάλλευση του πετρελαίου και του φυσικού αερίου; Όχι ακριβώς. Υπάρχουν περιοχές που πιθανολογείται ότι έχουν κοιτάσματα και στις οποίες προχωρούν οι διαδικασίες για να μάθουμε καταρχάς τι υπάρχει (γιατί με τα λόγια χτίζονται ανώγια και κατώγια) και στη συνέχεια να κάνουμε ως χώρα διαγωνισμό για να παραχωρήσουμε τα δικαιώματα εκμετάλλευσης. Ας ξεκινήσουμε από εκεί. Και βέβαια από το  ξεκίνημα, που ήδη έγινε, μέχρι την εισροή φορολογικών εσόδων στα κρατικά ταμεία από τις πετρελαϊκές εταιρείες θα περάσει το λιγότερο μια δεκαετία.

Οι έρευνες για τη «χαρτογράφηση» του βυθού είναι χρονοβόρες και κοστίζουν, οι δε επενδύσεις για την παραγωγή πετρελαίου είναι ακόμα πιο δαπανηρές και το κυριότερο προϋποθέτουν πολιτική σταθερότητα και ένα κράτος που λειτουργεί. Σήμερα δεν έχουμε τίποτα από τα δύο και δεν θα εκπλαγώ αν όλα όσ

http://oilrig-photos.com Γεωτρύπανο και πλατφόρμα εξόρυξης στη θαλάσσια περιοχή «Πρίνος»

α έγιναν μέχρι σήμερα (με την επίπονη προσπάθεια του πρώην υφυπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Γ. Μανιάτη ο οποίος κατά κοινή ομολογία φίλων και πολιτικών εχθρών «έκανε δουλειά) πάνε πολύ πίσω, ή ακόμα χειρότερα πάνε στο βρόντο.

Κι ενώ όλοι κόπτονται για την ΑΟΖ, που θα μας ανοίξει τις πύλες του πετρελαϊκού παραδείσου η μία και μοναδική εταιρεία που βγάζει αυτή τη στιγμή πετρέλαιο στην Ελλάδα (και παρεμπιπτόντως εταιρεία ελληνικών συμφερόντων), βρίσκει συνεχώς εμπόδια στην προσπάθειά της να συνεχίσει την  εκμετάλλευση στον Πρίνο.

Όσο για την ΑΟΖ, συμφωνούμε όλοι ότι είναι κυριαρχικό δικαίωμα κάθε χώρας να ορίζει τα όρια της ζώνης εντός της οποίας μπορεί να ασκεί κατ’ αποκλειστικότητα την οικονομική εκμετάλλευση (Παραπέμπω στο πολύ εμπεριστατωμένο άρθρο του ειδικού θέματα Δικαίου των Θαλασσών καθηγητή Καρυώτη, τον Δεκέμβριο του 2011 τον οποίο λίγους μήνες αργότερα τοποθέτησε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας.  Από αυτό το σημείο όμως μέχρι το να θεωρούμε την ΑΟΖ φάρμακο δια πάσα νόσο η απόσταση είναι τεράστια.

Επίσης:  http://www.un.org/depts/los/convention_agreements/texts/unclos/part5.htm