Η Allison Albericci οραματίστηκε την Εγνατία Οδό ως ένα διαδραστικό δρόμο με πολλά επίπεδα, στο χώρο και στο χρόνο, που θα λειτουργεί ως χρηστικός και πολιτιστικός οδηγός για πολίτες και επισκέπτες. Πως; Αξιοποιώντας ένα δίκτυο αισθητήρων που θα “επικοινωνεί” με τα «έξυπνα» τηλέφωνα των χρηστών του δρόμου και του μετρό.

Η Allison Hu φαντάστηκε τους κατοίκους της πόλης να συμμετέχουν σε ένα διαρκές “πανοραμικό αστικό παιχνίδι” για την απογραφή των αρχιτεκτονικών θησαυρών της Θεσσαλονίκης και σωτηρία τους. Με μια εφαρμογής στο κινητό που θυμίζει το 4square η “σήμανση” των κτιρίων και η προσθήκη πληροφοριών για αυτά θα μπορεί να γίνεται από τον καθένα και όταν κάποιος πλησιάζει ένα σημαντικό κτίριο θα λαμβάνει αυτόματα ενημέρωση στο κινητό του. Οι χρήστες της πλατφόρμας θα μπορούν να προτείνουν δημιουργικούς τρόπους αξιοποίησης των εγκαταλελειμμένων κτιρίων, πχ με την φιλοξενία καινοτόμων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων ή την αναπαλαίωση και χρήση τους από το δήμο. Αν η ιδέα είναι ενδιαφέρουσα, μπορεί να τραβήξει την προσοχή, να προκαλέσει συλλογική κινητοποίηση και μέσω μικροχρηματοδότησης (μέθοδος γνωστή ως crowdsourcing) να συγκεντρωθεί ένα ποσό για την ενοικίαση του κτιρίου από τον ιδιοκτήτη, τη διατήρηση και ανακαίνιση του.

Ο Andres Martinez προτείνει έναν τρόπο να ανακαλύψουν οι κάτοικοι της πόλης την ιστορία των κτιρίων που “επέζησαν” της μεγάλης πυρκαγιάς του 1917 και να τα δουν με νέα ματιά. Σε πρώτη φάση θα δημιουργηθεί μια ψηφιακή πλατφόρμα για την χαρτογράφηση της ιστορίας δέκα τέτοιων κτιρίων στην περιοχή γύρω από τα Λαδάδικα και τον Λευκό Πύργο. Στη συνέχεια στόχος είναι να υπάρξει διαδραστική συμμετοχή των μελών της κοινότητας. Πως θα επιτευχθεί αυτό; Ο μεταπτυχιακός φοιτητής του ΜΙΤ έχει κάποιες προτάσεις, όπως να γίνονται διαγωνισμοί όπου τα μέλη της κοινότητας θα μπορούν να ψηφίζουν για τη χρήση των κτιρίων, ή να επιλέγουν τις πέντε πιο αγαπημένες ταινίες της πόλης οι οποίες θα προβάλλονται στους τοίχους, ή καλλιτέχνες να προβάλλουν τα εικαστικά τους έργα στις προσόψεις των κτιρίων. Όλες αυτές οι δράσεις μπορεί να χρηματοδοτούνται από διαφημιστικά σποτ που θα προβάλλονται κατά την έναρξη των εκδηλώσεων και έτσι οι ιδιοκτήτες να αποκομίζουν έσοδα για τη συντήρηση των παλαιών κτιρίων.

Η Yihyun Lim ενυπωσιάστηκε από τό ότι όλες οι πολυκατοικίες έχουν μπαλκόνια και κάθε μπαλκόνι από μια τέντα. Με αφορμή αυτό σκέφτηκε πως θα μπορούσαν να αξιοποιθούν οι νέες τεχνολογίες που ενσωματώνουν ψηφιακά στοιχεία στις ίνες των υφασμάτων, ώστε οι τέντες… να εκπέμπουν εικόνες, ψηφιακά έργα τέχνης, χρηστικές πληροφορίες και διαφημιστικά μηνύματα. Αυτό θα μπορούσε να προσδώσει ένα πολύ ιδιαίτερο χαρακτηριστικό σε συγκεκριμένες περιοχές της πόλης , συνδέοντας ιστορικές περιοχές με έναν σύγχρονο συνεκτικό ιστό. Ακόμη οι ψηφιακές τέντες θα μπορούσαν να είναι ψηφίδες που θα σχημάτιζαν μια συνολική εικόνα της πόλης, ορατή από ψηλά. Οι καταναλωτές θα θα μπορούν να αγοράζουν με δικά τους έξοδα μια τέτοια τέντα και να προβάλλουν από διαφημιστικά μηνύματα που θα τους αποφέρουν έσοδα μέχρι προσωπικά μηνύματα, όπως “Χρόνια Πολλά” σε ένα αγαπημένο τους πρόσωπο, χρησιμοποιώντας απλώς μια εφαρμογή κινητού τηλεφώνου*. Εφόσον υπάρχει επιδότηση πχ από το δήμο, τον περισσότερο χρόνο η τέντα θα χρησιμοποιείται ως δημόσιος χώρος για τη προβολή επιλεγμένων μηνυμάτων.

6. Ψηφιακός δημόσιος χώροςΗ Alix Beranger οραματίστηκε να μετατρέψει το ανάκτορο του Γαλέριου σε έναν “ζωντανό” δημόσιο χώρο, ένα “ανοιχτό μουσείο” όπου με ένα δίκτυο bluetooth οι πληροφορίες για τον ιστορικό χώρο θα φτάνουν αυτομάτως στο κινητό τηλέφωνο των περαστικών. Η εγκατάσταση που φαντάστηκε περιλαμβάνει γυάλινα δάπεδα πάνω στο ανάκτορο για να μπορούν να περπατούν οι επισκέπτες. Τα δάπεσα θα έχουν ενσωματωμένους αισθητήρες ώστε να υπάρχει διάδραση με τα “έξυπνα κινητά” των χρηστών. Με βάση τα χαρακτηριστικά που έχει στο προφίλ του στο Facebook (φύλο, ηλικία, επάγγελμα) και με τη βοήθεια μιας εφαρμογής για κινητό ο κάθε επισκέπτης θα μεταμορφώνεται σε έναν αντίστοιχο “ήρωα” μιας ιστορίας που “συνέβη” στον ίδιο χώρο αιώνες πριν, ενώ το ρόλο του “υποβολέα” θα παίζει το… δάπεδο που θα εκπέμπει οπτικοακουστικά μηνύματα. Αυτά κατά τη διάρκεια της ημέρας, γιατί το βράδυ ο αρχαιολογικός χώρος θα “γεμίζει” με ψηφιακές μορφές αρχαίων ρωμαίων. Η αίθουσα του θρόνου θα “ανοίγει” και σε σύγχρονους έλληνες, για να προβάλλουν ψηφιακά το καλλιτεχνικό τους έργο.
7. Τα Λαδάδικα με άλλο φωςΗ Yeon Wha Hong εντυπωσιάστηκε από τα Λαδάδικα και σκέφτηκε ότι η εικόνα μια από τις πιο ζωντανές περιοχές της πόλης θα μπορούσε να μεγεθυνθεί και να προβληθεί σε ένα παγκόσμιο κοινό. Η πρότασή της αφορά σε ένα σύστημα που αξιοποιεί φωτισμό LED με ενσωματωμένο ήχο και αισθητήρες κίνησης- αποτυπωμένη σε έναν ψηφιακό χάρτη η διαρκής ροή του κόσμου θα μπορούσε να αποτελεί από μόνη της ένα θέαμα, ενώ κάθε επιχείρηση θα μπορούσε σε συνεργασία με καλλιτέχνες να προβάλει στους εξωτερικούς τοίχους των μπαρ εγκαταστάσεις ή να προγραμματίσει την κίνηση του φωτός ανάλογα με το ρυθμό της μουσικής. Το όραμά της είναι να δημιουργηθεί ένα “οικοσύστημα φωτισμού αστικής κλίμακας” που θα δημιουργούσε τη δική του αισθητική αυταξία και θα αποτελούσε πόλο έλξης για τους επισκέπτες.

i Έκθεση μακετών με επιλεγμένες προτάσεις των μεταπτυχιακών φοιτητών του ΜΙΤ θα φιλοξενηθεί στο φουαγιέ του Δημαρχιακού Μεγάρου έως τις 31 Μαΐου. Ολόκληρη η εργασία τους βρίσκεται στη διεύθυνση http://senseable.mit.edu/papers/pdf/2011_Senseable_City_Guide_Thessaloniki.pdfhttp://senseable.mit.edu/papers/pdf/2011_Senseable_City_Guide_Thessaloniki.pdf