Πριν από τις εκλογές του Μαϊου είχα κάνει τη δική μου δημοσκόπηση μεταξύ γνωστών και φίλων για το τι πρόκειται να ψηφίσουν. Μέχρι τις 2 Μαϊου δεν είχα βρει γνωστό που θα ψηφίσει Χρυσή Αυγή, ή τουλάχιστον κάποιον που θα τολμούσε να το παραδεχτεί. Μετά όμως… 

United Reporters- Σημειώσατε Χι

Στις 3 Μαϊου άκουσα από δυο τρεις νεαρούς που μου λέγαν ότι σκέφτονται να ψηφίσουν Χρυσή Αυγή. Χρυσή Αυγή ή ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Προφανώς δεν είχαν μπει στον κόπο να ασχοληθούν με το τι πρεσβεύει ο κάθε χώρος -ναζιστικός ο ένας, στην άκρα Αριστερά ο άλλος. Το μόνο κοινό στοιχείο των δύο είναι ότι θεωρούν τη βία ένα αγιασμένο μέσο για χάρη του (δικού τους, εντελώς διαφορετικού) σκοπού. Κοινώς τα παιδιά ήθελαν να ψηφίσουν μπάχαλο. Παιδικές ανοησίες, σκέφτηκα.
Στις 4 Μαϊου άνοιξα την ίδια κουβέντα με έναν κύριο εκεί γύρω στα 50, που είχε μια μικρομεσαία επιχείρηση στη Θεσσαλονίκη. Πρώην ψηφοφόρος της ΝΔ υπέρμαχος της πατρίδος, της οικογένειας κα της θρησκείας σε υπέρτατο βαθμό. «Δεν θα ψηφίσω Σαμαρά μου λέει, γιατί ψήφισε το μνημόνιο, θα ψηφίσω Χρυσή Αυγή». «Μα, του λέω, αν θες αντιμνημονιακό και δεξιό γιατί δεν ψηφίζεις Καρατζαφέρη;» «Γιατί είναι πολύ βουτυρόπαιδο». (Εμ βέβαια, μπροστά σε κάτι άλλα λεβεντόπαιδα ο Καρατζαφύρερ όπως τον αποκαλούσαν κάποτε σήμερα μοιάζει με βουτυρόπαιδο). Το σκεπτικό αυτού του ανθρώπου με άφησε απλώς άναυδη. «Θέλω η Βουλή να γίνει… της Κορέας. Για αυτό θέλω να μπουν οι χρυσαυγίτες στη Βουλή, για να πλακώσουν στο ξύλο τους πολιτικούς! Δεν θα ησυχάσω αν δεν δω κάποιον να σπάει στο ξύλο τα λαμόγια!».
Αφού είχαν περάσει οι εκλογές άκουσα το ίδιο ακριβώς επιχείρημα από μια κυρία εκεί γύρω στα 60, που είχε ψηφίσει ΝΔ στις 6 Μαϊου. «Τελευταία φορά όμως! Στις επόμενες εκλογές θα ψηφίσω Χρυσή Αυγή να τα κάνουν μπάχαλο, όπως οι πολιτικοί μας έκαναν μπάχαλο τη ζωή μας».

Σήμερα δεν ξέρω αν οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής μετατράπηκαν αίφνης σε κοψοχέρηδες ή αντιθέτως πείστηκαν για το ορθό της επιλογής τους. Γιατί μπορεί για μένα, για σένα, για τους φίλους μας να είναι απαράδεκτο, εξωφρενικο και τρομακτικό το συμβάν με την επίθεση του Κασσιδιάρη στην Κανέλη, όμως αυτό δεν είναι το χειρότερο. Το χειρότερο είναι ότι υπάρχει πολύς κόσμος που αντέδρασε με ένα «ε, και τι έγινε;». Υπήρχαν άνθρωποι που είπαν «επιτέλους», «ν’ αγιάσει το χέρι του Κασσιδιάρη» (η Λιάνα είναι ενοχλητική για πολλούς, όχι για αυτά που λέει αλλά λόγω ύφους), «η σφαλιάρα του αποτελεί σφαλιάρα του λαού στον φασισμό της αριστεράς», «φασίστριες είναι η Κανέλλη και η Δούρου». Άλλοι έφτασαν στο σημείο να μιλούν για τη λεκτική βία που ασκούσε με την παρουσία της στα κανάλια η Λιάνα, η οποία της επιστράφηκε ως σωματική βία και πολλά άλλα, ακόμη πιο προβοκατόρικα σχόλια που κατέκλυσαν το ίντερνετ. Στη συνέχεια άρχισε μια ρητορική περί βίας γενικώς, στη λογική του συμψηφισμού. Η βία της αριστεράς που παραμένει στο απυρόβλητο, το ΠΑΜΕ που εκβιάζει κλπ κλπ. Κυκλοφόρησε και μια φωτογραφία με στόχο τη δημιουργία συλλογικής ενοχής: «Αφού δεν μίλησες τότε» (φωτογραφία με την επίθεση στον Κωστή Χατζηδάκη και τον τσαμπουκά του Πέτρου Τατσόπουλου σε στούντιο) «γιατί απορείς τώρα;» (φωτογραφία από την επίθεση στην Κανέλλη). Ποιος ακριβώς δεν μίλησε για την επίθεση κατά του Χατζηδάκη;
Μετά άρχισε η συζήτηση μετά ψηφοφορίας για το αν πρέπει ή δεν πρέπει να δίνεται βήμα από τα ΜΜΕ στη Χρυσή Αυγή, μόνο που η Χ.Α. είχε ήδη αποφασίσει να… κάνει εμπάργκο (!) στα ΜΜΕ. Έτσι και αλλιώς τον σκοπό της τον είχε πετύχει (εξάλλου υπάρχει και το ίντερνετ, προνομιακό πεδίο για προπαγάνδα)

Στις 6 Μαϊου ήμουν έξαλλη. Έξαλλη με όσους τόσο ανεύθυνα και ασυλλόγιστα σπατάλησαν την ψήφο τους. Σήμερα τρομάζω. Γιατί όσοι την ψήφισαν όχι μόνο δεν μετάνιωσαν αλλά φοβάμαι ότι θα την ήθελαν και πιο δραστήρια…