Ήταν ώρα εκεί, με τα αλάρμ αναμμένα. Περίμενε στην παγωνιά να έρθει επιτέλους ο τύπος που είχε διπλοπαρκάρει και την έκλεινε. Φυσικά δεν είχε βάλει ούτε ένα σημείωμα με το τηλέφωνό του. Χτύπησε κόρνα μια δυο φορές. Όχι εκνευριστικά. Περίμενε, και περίμενε και περίμενε. Μετά άρχισε να μπαίνει στο ένα μετά το άλλο τα καφέ και τα ταβερνεία της γειτονιάς για να ψάξει τον ανεκδιήγητο. Βλέπαμε την κοπέλα από το παράθυρο και θυμώναμε για λογαριασμό της. Είχε περάσει τουλάχιστον μια ώρα. Φαντάσου να ήθελε να πάει επειγόντως στο νοσοκομείο. Να είχε ένα ραντεβού που δεν έπαιρνε αναβολή. Να καιγόταν. Κι ο άλλος να είχε το χαβά του. Αλλά ακόμα κι αν δεν υπήρχε επείγουσα ανάγκη. Ποιος είναι αυτός που αποφασίζει για το αν μπορώ να χρησιμοποιώ το αυτοκίνητό μου ή όχι; Ποιος μπορεί να με εγκλωβίζει και να με αναγκάζει να σπαταλάω το χρόνο μου περιμένοντας τον στο κρύο, επειδή αποφάσισε να παρκάρει παράνομα και δεν είχε ούτε τη στοιχειώδη ευγένεια να βάλει το τηλέφωνό του για να τον ειδοποιήσω;
Η κοπέλα απηύδησε και πήρε τηλέφωνο στην αστυνομία. Και μετά περίμενε. Είχε μουλαρώσει. Δεν θα έκανε καμία προσπάθεια να βγει τσίμα τσίμα- και γιατί να ρισκάρει άλλωστε να γρατσουνίσει το αυτοκίνητό της για χάρη του αναίσθητου; Θα περίμενε την αστυνομία. Ήταν αποφασισμένη. Πέρασε άλλη μισή ώρα. Μετά ξαναπήρε. Μετά απελπίστηκε. Έκανε μια προσπάθεια αλλά όντως δεν μπορούσε να βγει. Βγήκαν δυο αγόρια από την παρέα μας και άρχισαν να σκουντάν το παραδιπλανό αυτοκίνητο για να ανοίξουν χώρο έστω και λίγων εκατοστών, να μπορέσει με μερικές μανούβρες να βγει. Ένα τέταρτο μετά την «απελευθέρωση» έφτασε και το περιπολικό. Και ξαφνικά διαπιστώσαμε ότι ο αναίσθητος, ο ανεκδιήγητος, ο κάφρος, ο κ. «κάνω-ό,τι-γουστάρω» που είχε διπλοπαρκάρει και έκλεινε τις δυο κοπέλες, καθόταν στο διπλανό τραπέζι, στο ίδιο μαγαζί!!! Είχε οπτική επαφή με το δρόμο αλλά δεν έβλεπε, γιατί… «έλα μωρέ, δε βαριέσαι, δεν ενοχλώ». Όταν ήρθε το περιπολικό, απλώς σηκώθηκε και πήρε το αυτοκίνητό του (που εμπόδιζε άλλο ένα αυτοκίνητο) και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Και φυσικά ούτε αφαίρεση πινακίδων, ούτε καν πρόστιμο! Αφού δεν υπήρχε πολίτης να διαμαρτυρηθεί δεν υπήρχε και λόγος για να τιμωρηθεί ο παραβάτης. Ο οποίος δεν θα έχει κανέναν απολύτως λόγο να αλλάξει συμπεριφορά. Θα κάνει ότι γουστάρει και χέστηκε για τους άλλους. Αυτή που θα αλλάξει είναι η οδηγός. Φαντάζομαι ότι την επόμενη φορά που θα βρεθεί σε αυτή τη θέση το λιγότερο που θα κάνει είναι να του αφήσει ένα σημείωμα «είσαι μαλάκας», να του ξεφουσκώσει τα λάστιχα ή ακόμη και να του γρατσουνίσει τη λαμαρίνα ή να του σπάσει το παρμπρίζ.
Συμβαίνουν κάθε μέρα, τέτοια και πολύ σημαντικότερα. Και δυστυχώς για κάθε κύριο «κάνω-ό,τι-γουστάρω» που δεν βλέπει το λόγο να αλλάξει, υπάρχει τουλάχιστον ένας άλλος, που αναγκάζεται να αλλάξει…
Ο κύριος «κάνω ότι γουστάρω (Νο1)
Sophie's Stories 