Ήταν ένα ταπεινό παρκάκι, απέναντι από το σταθμό του ΟΣΕ. Μόλις σήμερα έμαθα ότι λεγόταν πλατεία Καραϊσκάκη. Οι συνάδελφοι στην εφημερίδα (που είναι λίγα μέτρα παραπέρα) την αποκαλούσαν (μισοαστεία; κρυφορατσιστικά;) «Πλατεία Τιράνων» επειδή εκεί άραζαν πολλοί Aλβανοί, περιμένοντας να έρθει να τους ζητήσει κάποιος για μεροκάματο. Εκεί κάποτε Είχαν προγραμματίσει συγκέντρωση οι ΧΑγίτες αλλά έκαναν νωρίτερα συγκέντρωση οι antifa gια να μην τους επιτρέψουν να συγκεντρωθούν. Η γειτονιά έχει όλα τα άνθη του κακού: πορνεία, μαστροπεία, εμπόριο ναρκωτικών… Έχει και πολλούς μετανάστες. Αυτό για τους γείτονες είναι ένα επιπλέον πρόβλημα, που προστίθεται στα προηγούμενα.

Εκεί λοιπόν αποφάσισε ο δήμος Θεσσαλονίκης να εδραιώσει την φιλία με την αδελφοποιημένη πόλη, το Δυρράχιο Αλβανίας. «Κλίμα ειρήνης και συνεργασίας καλλιεργούν μόνο οι σχέσεις καλής γειτονίας, δηλαδή η λεγόμενη διπλωματία των πόλεων και όχι οι πολιτικές διαφωνίες» σημείωσε ο Γιάννης Μπουτάρης κατά τη διάρκεια της συζήτησης με τον ομόλογό του από το δήμο Δυρραχίου, Βανγκιούζ Ντάκο. Λίγο αργότερα, έκαναν τα αποκαλυπτήρια μιας στήλης που τοποθετήθηκε στην πλατεία, παρουσία ισχυρής αστυνομικής δύναμης. Σε απόσταση οι χρυσαυγίτες, που έβριζαν κραδαίνοντας ελληνικές σημαίες, σε απόσταση αλλά από την απέναντι πλευρά οι Αλβανοί της γειτονιάς. Εκεί βρέθηκαν καμιά εικοσαριά-τριανταριά κάτοικοι της περιοχής, εν εξάλλω .

Σε έξαλλη κατάσταση μου τηλεφώνησε νωρίτερα και μια γνωστή μου, που μένει στη γειτονιά εδώ και 22 χρόνια. «Δεν είναι δυνατόν να βάζουν την αλβανική σημαία, να είναι η πρώτη εικόνα όσων φτάνουν με το τραίνο στη Θεσσαλονίκη, δεν μπορεί να έχουν τη σημαία τους εδώ, εδώ είναι η πατρίδα μας. Τώρα θα κάνουν ό,τι θέλουν εδώ, δεν ζεις εσύ εδώ και δεν ξέρεις!» με βομβαρδίζει και δεν είναι έτοιμη να ακούσει τίποτα άλλο, παρά μόνο λέει «πρέπει να μας βοηθήσετε, πρέπει να μας ακούσετε, να ακούσετε τα προβλήματά μας». Η γνωστή μου δεν είναι χρυσαυγίτισσα. Ξέρει έναν προς έναν τους αστέγους της πόλης και τους βοηθά όσο μπορεί, κι ακόμα περισσότερο. Τους βοηθά ασχέτως εθνικότητας. Μαζεύει φάρμακα για το «Κοινωνικό ιατρείο», ρούχα για το Παιδικό Χωριό στο Φίλυρο. Βοηθά αθόρυβα και αποτελεσματικά. Για αυτό με ξάφνιασε τόσο η έκρηξή της.

Στο πάρκο οι αστυνομικοί και οι δημοσιογράφοι ήταν περισσότεροι από τον κόσμο που μαζεύτηκε. Σε ένα πηγαδάκι η πρόεδρος του διαμερισματικού συμβουλίου Χιονία Καρυπίδου δέχεται τα πυρά των αγανακτισμένων νοικοκυραίων, που δεν ψήφισε κατά της δημιουργίας της πλατείας, δεν τους ενημέρωσε κλπ «Μα δεν ενημερώθηκαν κι εγώ» έλεγε η κυρία Χιονία, ταραγμένη, κρατώντας κάτι φυλλάδια της Αγιορείτικης Εστίας για το πρόγραμμα «Εστιάζοντας στις γειτονιές της Θεσσαλονίκης» (ελπίζω να μην έχει σχέση με το site Αγιορείτικο Βήμα και τα εμετικά σχόλια κάτω από το κείμενο). Λίγο αργότερα προσπαθούσε φωνάζοντας να σπάσει τον κλοιό των ΜΑΤ, αλλά οι αστυνομικοί δεν την άφηναν να πλησιάσει τον δήμαρχο, καίτοι εκλεγμένη εκπρόσωπος των πολιτών. «Η Θεσσαλονίκη τιμά την παρουσία των 40.000 αλβανών που ζουν στη Θεσσαλονίκη, οι οποίοι δουλεύουν μαζί με μας, βγάζουν το ψωμί τους μαζί με εμάς και είναι ακριβώς ίσοι με μας, είναι εγκατεστημένοι, (…) στα σχολεία (…)» ακούω τον Μπουτάρη να λέει, και από πίσω ένας άλλος φωνάζει

-«υπάρχουν ελληνικά σχολεία στην Αλβανία; Επιτρέπονται;»

-«Θα επιτραπούν, για αυτό το κάνουμε για να επιτραπούν» απαντά από μικροφώνου ο Μπουτάρης.

-«Για αυτό αλλάζει το όνομα της πλατείας»;

-«Δεν αλλάζει το όνομα της πλατείας, φίλε» του απαντά

Άλλοι γύρω μου μονολογούν τα γνωστά περί των Ελλήνων μεταναστών, που «δεν ήταν έτσι όταν πήγαν στη Γερμανία» (φαντάζομαι πως δεν αντιλαμβάνονται ότι η ειδοποιός διαφορά είναι η χώρα υποδοχής, όχι η εθνικότητα των μεταναστών). Το σκηνικό με τα αποκαλυπτήρια και τις ομιλίες λήγει και οι κάτοικοι της γειτονιάς μιλούν σε έντονο τόνο στα διάφορα πηγαδάκια. Τρυπώνω σε ένα από αυτά, όπου διάφοροι εξοργισμένοι ζητούν εξηγήσεις από τον διαμερισματικό σύμβουλο Χρήστο Ελευθεριάδη. «Δεν το ήξερα, κι εγώ το έμαθα πριν από δύο μέρες, από τις εφημερίδες» τους λέει. «Ποια διαβούλευση, που είναι που τα δημοτικά διαμερίσματα θα γινόταν μικρά δημαρχεία;» ρωτάν, χωρίς απάντηση. Πιάνω κουβέντα με μια κυρία που με ρωτά λίγο επιθετικά «τι» είμαι εγώ και η ίδια δηλώνει «κομουνίστρια, διεθνίστρια». Μου λέει, «δεν ξέρεις τι γίνεται εδώ κάθε βράδυ», πως «μαζεύονται εδώ μετανάστες, που δουλεύουν μαύρη εργασία οι άνθρωπο, πόρνες, έμποροι ναρκωτικών» κλπ κλπ Φωνάζει ότι ο Μπουτάρης αλείφει το βούτυρο στο ψωμί της ΧΑ (που είναι λίγο παρακάτω στη γειτονιά) κι ότι δημιουργεί συνθήκες προβοκάτσιας. Προβλέπει ότι θα ακολουθήσει χτύπημα της ΧΑ στην πλατεία κι ότι με τέτοιες κινήσεις «σε μια πληγωμένη γειτονιά, δημιουργείται έδαφος για να φουντώσει η ΧΑ». Μόνο που η ΧΑ δεν είναι αλεύρι να φουσκώνει από μόνο του. Πρέπει να έχει και την υποστήριξη των πολιτών. Στη συζήτηση μπαίνει ένας κύριος, που επίσης δηλώνει «διεθνιστής» και μου λέει για τα χίλια δυο προβλήματα που έχει η περιοχή και αντί να τα λύσει αυτά ο Μπουτάρης κάνει αδελφοποιήσεις και έρχεται να βάλει την αλβανική σημαία στην πλατεία «Στο πιο κεντρικό σημείο της περιοχής, απέναντι από τον ΟΣΕ, ας πήγαινε τουλάχιστον κάπου που να μην φαίνεται» λέει. Μάλλον η υποβάθμιση έχει διαβάθμιση.Τον ρωτώ αν ο Μπουτάρης είχε λύσει τα προβλήματα της περιοχής θα τον πείραζε και τότε η πλάκα που τοποθετήθηκε στην πλατεία. «Μάλλον όχι» λέει. «Άρα το πρόβλημα σας δεν είναι η πλάκα που τοποθετήθηκε αλλά τα άλυτα προβλήματα, τα οποία δεν προκαλούνται από την πλάκα» του λέω. Συμφωνεί. Η τρίτη κυρία που είναι στο πηγαδάκι είναι τόσο εκνευρισμένη και φωνάζει τόσο πολύ, που δεν αντέχω να την ακούσω. Εκείνη την ώρα βλέπω μια κινητικότητα με τους αστυνομικούς και απομακρύνομαι να δω τι τρέχει. Η συγκέντρωση διαλύεται λίγο αργότερα και φεύγοντας πέφτω πάνω στους χρυσαυγίτες που ωρύονται για τα κόμματα που πέθαναν, και βρίζουν αδιακρίτως.

Κάποιοι θέλουν να κυνηγήσουν τον Μπουτάρη με τα ρόπαλα γιατί λέει «με αυτή την ενέργεια, σε μια περιοχή όπου το αλβανικό στοιχείο είναι ιδιαίτερα αυξημένο, ουσιαστικά δίνει… πάτημα να λένε ότι εδώ είναι Αλβανία και όχι Ελλάδα!» Δεν είναι θέμα απώλειας εθνικής κυριαρχίας αλλά ψυχραιμίας. Για την ιστορία, στο πλαίσιο της αδελφοποίησης, το «Πάρκο της Θεσσαλονίκης» θα εγκαινιαστεί προσεχώς σε κεντρικό σημείο της αλβανικής πόλης. Κι αυτό είναι εξίσου σημαντικό βήμα με εξίσου μεγάλη συμβολική αξία.  Ούτε καταλαβαίνω την πολιτική σκοπιμότητα που χρεώνουν στον Μπουτάρη- περισσότερα έχει να χάσει παρά να κερδίσει. Η πλατεία ούτε θα υποβαθμίσει ούτε θα αναβαθμίσει την περιοχή, εκεί ήταν και χθές, μόνο που έλειπε η πλάκα και η άγκυρα. Εκεί ήταν και οι Αλβανοί μετανάστες που έψαχναν για μεροκάματο. Εκεί ήταν και τα προβλήματα της γειτονιάς και εκεί θα είναι και αύριο. Δεν τα προκαλεί το όνομα της πλατείας. Ούτε τα λύνει. Νομίζω ότι από όλη αυτή την ιστορία…

 … πιο πολύ με ενόχλησε το γεγονός ότι η απόφαση ελήφθη χωρίς καν να έχουν ενημερωθεί και εκφραστεί οι διαμερισματικοί σύμβουλοι της περιοχής. Η απόφαση της επιτροπής οικονομικών που έκανε αποδεκτή τη δωρεά του δήμου Δυρραχίου (με έξοδα του οποίου διαμορφώθηκε η πλατεία) ελήφθη μόλις πριν από δύο εβδομάδες. Το θέμα, από όσο ξέρω, δεν συζητήθηκε στο δημοτικό συμβούλιο. Οι διαμερισματικοί σύμβουλοι το αγνοούσαν. Χωρίς όμως την διαβούλευση δεν πετυχαίνεις κοινωνική συναίνεση. Χωρίς συναίνεση και αποδοχή δεν μπορείς επιβάλεις μια τέτοια απόφαση, που, σε επίπεδο προθέσεων, είναι προς  την κατεύθυνση της ανεκτικότητας, της φιλίας, και της καταπολέμησης του ρατσισμού.

 … πιο πολύ με τρόμαξε ένα κορίτσι ηλικίας 13-15 ετών, που ωρυόταν περνώντας μπροστά από το πάρκο. Έλεγε κάτι για την πατρίδα και τους προδότες της και απειλεί ότι θα έρθει το βράδυ να κατεβάσει την πινακίδα «Πλατεία Δυρραχίου Αλβανίας». Αν δεν το κάνει αυτή, σίγουρα θα την προλάβουν κάποια «καλόπαιδα».

 … πιο πολύ με ανακούφισε η εικόνα δυο παιδιών, στην διαδρομή της επιστροφής. Ήταν στην ίδια ηλικία με το κορίτσι που φώναζε και απειλούσε. Δυο συμμαθητές -το αγόρι ήταν λευκό, το κορίτσι μαύρο- που γύριζαν από το σχολείο και μιλούσαν, γελούσαν, σταμάτησαν να χαιρετίσουν έναν φίλο, συνέχισαν το δρόμο τους. Αυτός είναι ο δρόμος. Δίπλα δίπλα.

Update: Σχεδόν την επομένη [όλες] οι σημαίες εξαφανίστηκαν, κάποιοι μουτζούρωσαν τα αλβανικά γράμματα στην πλάκα της πλατείας. Στο δημοτικό συμβούλιο ο δήμαρχος γ. Μπουτάρης ενημέρωσε ότι το παρκάκι δεν ονομαζόταν ποτέ πλατεία Καραϊσκάκη, κι επίσης ότι και άλλα παρκα΄και πλατείες θα πάρουν το όνομα πόλεων με τις οποίες είναι αδελφοποιημένη η Θεσσαλονίκη. Όσο για την κυρία Χιονία, που διαρρήγνυε τα ιμάτιά της ότι θα φέρει το θέμα της διαφωνίας των περίοικων στο δημοτικό συμβούλο, το μόνο που είπε είναι ότι το μόνο που ήθελε ήταν κατά τη διάρκεια της τελετής ήθελε να σταθεί δίπλα στο δήμαρχό της. ..