Με τη διαπραγμάτευση να εξακολουθεί να είναι σε κρίσιμο σημείο, οι έλληνες επιχειρηματίες καλούνται να παρουσιάσουν plan B στους συνεργάτες τους στο εξωτερικό, ενώ αντιμετωπίζουν τη στάση πληρωμών στο εσωτερικό.

Της Σοφίας Χριστοφορίδου

«Αν δεν εξευρεθούν άμεσα λύσεις, η καταστροφή του παραγωγικού ιστού, και ειδικά της περιφερειακής βιομηχανίας, προβάλλει σχεδόν βέβαιη» επισήμανε σε μια αγωνιώδη ανακοίνωσή του προημερών ο Σύνδεσμος Βιομηχάνων Βορείου Ελλάδος. «Ενώ βρισκόμαστε ουσιαστικά στο τελευταίο στάδιο μιας μακροχρόνιας και επίπονης διαδικασίας δημοσιονομικής προσαρμογής, η αβεβαιότητα παραμένει και εντείνεται καθημερινά. Αν δεν αναστραφεί η παρούσα κατάσταση, η πραγματική οικονομία θα συνεχίσει να ασφυκτιά για πέμπτο χρόνο από την έλλειψη ρευστότητας, οι εξαγωγές θα υποχωρήσουν περαιτέρω και η ανεργία θα εκτιναχθεί σε υψηλότερα, από τα σημερινά, επίπεδα» αναφέρει ο πρόεδρος του φορέα, Αθανάσιος Σαββάκης. Βορειοελλαδίτες επιχειρηματίες μίλησαν στη «ΜτΚ» υπό τον όρο της ανωνυμίας, περιγράφοντας την κατάσταση που βιώνουν καθημερινά.
ΠΟΥ ΝΑ ΒΡΩ ΤΟ ΕΥΡΩ
«Οι πελάτες συνεχίζούν να μας δίνουν παραγγελίες, το πώς εμείς μπορούμε να τις εκτελέσουμε είναι μια άλλη ιστορία. Για να αρχίσεις την παραγωγή θα χρειαστείς κεφάλαια» λεν ένας επιχειρηματίας. Μπορεί η χρηματοροή να μην έχει σταματήσει εντελώς αλλά οι τράπεζες δεν είναι διατεθειμένες να προχωρήσουν σε πρόσθετες εκταμιεύσεις σε σχέση με την κύρια γραμμή χρηματοδότησης. Σαν να μην έφτανε η περιορισμένη ρευστότητα από τις τράπεζες και η στάση πληρωμών που έχει κηρύξει επί της ουσίας το δημόσιο έρχεται και η προκαταβολή φόρου να στεγνώσει τελείως τις επιχειρήσεις. Επιχειρηματίας της Β. Ελλάδος έχει λαμβάνειν από επιστροφή εξαγωγικού ΦΠΑ πάνω από 1,5 εκατ. ευρώ από το 2014- το ποσό ελέγχθηκε, βεβαιώθηκε αλλά δεν εγκρίθηκε από τη γενική γραμματεία δημοσίων εσόδων. «Έφτάσαν στο σημείο να μην βεβαιώνουν για να μην έχεις και καμία απαίτηση. Τον Ιούνιο, με την υποβολή των φορολογικών δηλώσεων θα πρέπει να πληρώσω 40% του αναλογούντος φόρου, δηλαδή να δεσμεύσω την περιορισμένη μου ρευστότητα που, χωρίς τη δυνατότητα συμψηφισμού!».
Το πρόβλημα με τη (μη) επιστροφή ΦΠΑ αφορά τις βορειοελλαδικές επιχειρήσεις, που είναι κατ’ εξοχήν εξαγωγικές. Μάλιστα από εκεί που το ελληνικό δημόσιο είχε καταφέρει να μηδενίσει τα οφειλόμενα από ΦΠΑ, το 2014 συσσωρεύτηκαν και πάλι ποσά άνω των 7 δις. ευρώ.
ΖΗΤΟΥΝ PLAN B
Έξω, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Εγγυητικές ελληνικών τραπεζών δεν γίνονται δεκτές και οι συναλλαγές γίνονται μόνο με μετρητά ή με εγγυητικές που δίνουν τράπεζες του εξωτερικού σε τυχόν θυγατρικές- όμως αυτή είναι η εξαίρεση, όχι ο κανόνας. Αν σε εμπιστεύεται ο πελάτης σου, σου δίνει μια μικρή πίστωση ή μια προκαταβολή για την προμήθεια. Αν δεν σε εμπιστεύεται δεν μπορείς να κάνεις δουλειά. Αλλα ακόμη και παλιοί συνεργάτες ελληνικών επιχειρήσεων εμφανίζονται δύσπιστοι. «Οι πελάτες ζητούν ξανά να βάλουμε δικλείδες ασφαλείας στα συμβόλαια, όχι εξαιτίας της μη αξιοπιστίας της επιχείρησης αλλά λόγω της γενικότερης αβεβαιότητας» λέει ένας επιχειρηματίας. Άλλο, κατάφερε να κλείσει συμβόλαιο από το εξωτερικό και μάλιστα για μεγαλύτερη σε όγκο παραγγελία, όμως ο πελάτης του ζήτησε plan B, σε περίπτωση που η χώρα χρεοκοπήσει, βγει εκτός ευρώ και ξαφνικά δηιουργηθεί ενεργειακο πρόβλημα στη χώρα και δεν μπορεί να λειτουργήσει το εργοστάσιο!
«Οι ρήτρες νομίσματος υπήρχαν και το 2012, αλλά τώρα είναι πιο έντονη η κατάσταση. Μας ζητούν να υπογράψουμε ότι αν η χώρα βγει από το ευρώ η τιμή θα διαμορφωθεί με βάση την τρέχουσα ισοτιμία με το εν ισχύ εθνικό νόμισμα, που όμως θα υποτιμάται συνεχώς. Αν δεν υπογράψεις δεν παίρνεις τη δουλειά.» λέει άλλος επιχειρηματίας και εξηγεί γιατί τώρα η κατάσταση είναι χειρότερη από το 2012. «Η αγορά είναι ψυχολογία. Η κρίση ανέδειξε το βαθμό του »νοικοκυριού» που είχαν οι επιχειρήσεις, όσες τουλάχιστον ήταν καλές και κατάφεραν να επιβιώσουν. Αλλά πόσο να κλείνεις τα αυτιά σου και να κάνεις τη δουλειά σου; Είμαστε στο 5ο έτος της κρίσης. Χάσαμε τις αγορές μας, χάσαμε τα »μαξιλάρια» μας, κάψαμε το όποιο λίπος μας και η αβεβαιότητα παραμένει».

ΓΙΑ ΠΕΝΤΕ ΜΗΝΕΣ
Ή ΚΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ
Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών, η ελληνική βιομηχανία και μεταποίηση «αντέχει» μόλις για πέντε μήνες παραγωγής- τόσο φτάνουν οι παραγγελίες στη βιομηχανία και η αυτάρκεια των επιχειρήσεων για να χρηματοδοτήσουν την παραγωγή. «Όλα καταλήγουν στη ρευστότητα. Αν είχες λεφτά θα έπαιρνες πρώτες ύλες αν είχες πρώτες ύλες θα έπαιρνες παραγγελίες. Είναι κύκλος. Στη Βόρεια Ελλάδα δεν έχουμε 5 μήνες παραγωγής, οι περισσότερες επιχειρήσεις καθορίζονται από το στοιχείο της εποχικότητας» αναφέρει ο κ. Σαββάκης. Επιχειρήσεις κλάδων όπως τα τρόφιμα και τα δομικά υλικά εισέρχονται στην κορύφωση της περιόδου παραγωγής τους, με κορύφωση και της αβεβαιότητας. «Αν πρέπει σε 40-50 μέρες να βγάλεις τζίρο χρονιάς και δεν μπορέσεις να εκτελέσεις παραγγελίες, χάνεις την περίοδο. Κάθε μέρα του Ιουλίου που περνά δεν αναπληρώνεται τον Οκτώβριο. Πρέπει να περιμένεις τον επόμενο χρόνο».

Δημοσιεύτηκε στη «Μακεδονία της Κυριακής» 10/5/2015