Βρέθηκα χθες σε μια ουρά για να πληρώσω μια κλήση της δημοτικής αστυνομίας, για λογαριασμό συγγενικού μου προσώπου. Μαζί μου περίμενε μια ηλικιωμένη κυρία που ήρθε να πληρώσει μια κλήση της κόρης της από το 1998 και ένας άνδρας εκεί γύρω στα σαράντα. «Καλά τώρα το θυμήθηκαν;» μουρμούριζε. «Είμαστε κω…κράτος», σχολίασε ο άνδρας, που αποφάνθηκε ότι «Για αυτό φεύγουν όλοι έξω και καλά κάνουν».
Προφανώς όποιοι φεύγουν στο εξωτερικό έχουν πολύ ισχυρότερους λόγους Ψάχνουν δουλειά και μια καλύτερη ζωή για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Σε ένα πιο σοβαρό κράτος, στο οποίο λειτουργούν οι θεσμοί. Αλλά και με πολίτες πιο συνειδητοποιημένους που δεν «ξεχνούν» να πληρώσουν τις κλήσεις τους ή που δεν μπορούν τόσο εύκολα να πλευρίσουν τους αρμοδίους για να σβήσουν  τα πρόστιμα…
Όταν ήρθε η σειρά μου με στείλαν σε μια δημοτική υπάλληλο που μου έδειξε ευγενικά το κάθισμα. «Μάλλον δεν θα τελείωσουμε γρήγορα» σκέφτηκα. Για καλή μου τύχη ο κάτοχος του αυτοκινήτου είχε παρανομήσει και άλλη φορά, και έτσι χρειάστηκε μόνο το ΑΦΜ, η Δ.Ο.Υ. και η διεύθυνση κατοικίας. Σε αντίθετη περίπτωση θα έπρεπε να ανοίξουμε νέα καρτέλα, με όποια χρονοτριβή συνεπαγόταν αυτό, χώρια τα επιπλέον στοιχεία… Στο μεταξύ είχε «κολλήσει» ο υπολογιστής της υπαλλήλου, οπότε δεν απέφυγα την καθυστέρηση.
«Έπρεπε να πάω στο ταχυδρομείο, εκεί δεν θα μου ζητούσαν κανένα στοιχείο» είπα, εκφράζοντας δυνατά τη σκέψη μου, για να πληροφορηθώ από την υπάλληλο ότι οι περισσότεροι το αποφεύγουν, γιατί χρεώνονται  με τέσσερα ευρω επιπλέον. Η επιβάρυνση ισχύει μόνο για κλήσεις της δημοτικής αστυνομίας και όχι της τροχαίας. Όπως μου είπαν ο δήμος δεν έχει κάνει συμφωνία με τα ΕΛΤΑ για ταχυπληρωμή, σε αντίθεση με την ΕΛ.ΑΣ. Η υπάλληλος μου εκτύπωσε τέσσερα έγγραφα, με έστειλε σε μιαν άλλη υπάλληλο. Αφού «ξεκόλλησε» και ο δικός της υπολογιστής, η δεύτερη υπάλληλος μου εκτύπωσε ένα τριπλότυπο και πλήρωσα το πρόστιμο.
Απολογισμός: μισή ώρα στην ουρά και στα γραφεία, δύο υπάλληλοι που ασχολήθηκαν και επτά έγγραφα που εκτυπώθηκαν (χωρίς να υπολογίζω το ροζ χαρτάκι της κλήσης), για μια πληρωμή που θα μπορούσα να είχα ολοκληρώσει με ένα κλικ. Ας μην ξεχνάμε ότι τα capital controls είναι ακόμη εδώ και οι περισσότεροι διαχειρίζονται με φειδώ τα χαρτονομίσματα που τους αναλογούν κάθε εβδομάδα. Οι ηλεκτρονικές πληρωμές θα έπρεπε είναι μονόδρομος, ειδικά για συναλλαγές με δημόσιους φορείς, ακόμα κι αν πρόκειται για το ταπεινό ποσό των 20 ευρώ.
Σοφία Χριστοφορίδου

Δημοσιευτηκε στη «Μακεδονία» 11/11/2015