(η φωτο ειναι απο την εκπομπή της Β.Χατζηβασιλείου και φυσικά ο μοναχός που είχε λάβει το δικό του «πακέτο» δεν εχει καμία σχέση με όσα γράφω παρακάτω)
Ήμουν στο αστικό, κουκουλωμένη με σκούφο, φορώντας γυαλιά ηλίου και ακούγοντας τέρμα το Its my life του Μπον Τζόβι όταν αντιλήφθηκα την παρουσία ενός ανθρώπου με λευκό μούσι, εκεί γύρω στα 58-60. Μοίραζε χαρτάκια. «Ακόμα ένας που δηλώνει χτυπημένος από τη μοίρα και ζητάει ελεημοσύνη» σκέφτηκα, αλλά έπεφτα έξω. Το χαρτάκι έγραφε με κεφαλαίους ελληνικούς χαρακτήρες: «ΣΤΟ ΓΙΟΥΤΙΟΥΜΠ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΜΟΥ. «ΟΧΙ –ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΝΩΘΕΙΤΕ». Κοινωνικό, πολιτικό, επαναστατικό. (με το facebook μπορείτε να το στείλετε στους φίλους σας. Κι αυτοί στους δικούς τους απανταχού της γης ευχαριστώ. Αναστάσιος». Ένας παππούς του έδωσε πίσω το χαρτάκι γιατί προφανώς δεν κατάλαβε Χριστό από γιουτιούμπ και facebook. Εγώ πάλι μπήκα στον πειρασμό να ακούσω το τραγούδι, που πέραν του «Όχι» και του «Έλληνες Ενωθείτε» έχει και τρίτο τίτλο σε παρένθεση: «Ύμνος προς την Ελευθερία». Ο συνέλληνας είτε δεν ήξερε ποιος είναι ο Ύμνος εις την Ελευθερία, είτε θεώρησε τον εαυτό του συνεχιστή του Σολωμού.
Το βίντεο ανέβηκε στις 17 Δεκ 2012 και στις 6 Ιανουαρίου 2013 είχε 653 προβολές. Περισσότερες ενδεχομένως από όσες θα έχει αυτό το κείμενο – εκτός κι αν ακολουθήσω την πετυχημένη μέθοδο των χαρτακίων.
Μπήκα στον κόπο να γράψω τους στίχους και φυσικά βρέθηκα μπροστά σε αναρίθμητες γενικεύσεις, μανιχαϊσμούς, ηθικολογικά κλισέ και εθνικορθόδοξα συνθήματα. Από αυτά που ακούμε τελευταία από ανθρώπους που έχουν αγανακτήσει από όλα, τα ισοπεδώνουν όλα, βλέπουν συνομωσίες παντού και η πολιτική τους σκέψη συμπυκνώνεται στο σύνθημα «π…άνα όλα». Το βίντεο ήταν επενδεδυμένο με δύο εικόνες. Η μία μιας ομάδας αγανακτισμένων με γροθιές και μούντζες που κατευθύνονται προς το κοινοβούλιο. Η άλλη με φόντο την ελληνική σημαία και μπροστά τον Ιησού με τον αμνό. Η μουσική παραπέμπει στα τραγούδια του Γιώργου Κοινούση – μόνο που αυτός είχε καλή φωνή. Θα μπω στον πειρασμό να σχολιάσω τους στίχους, με τον κίνδυνο να χαρακτηριστώ ιερόσυλη αν όντως ο Αναστάσιος είναι ο νέος Διονύσιος Σολωμός. (Αυτούσιο το στιχούργημα στο τέλος του κειμένου για τους λάτρεις του είδους). Το διάβασα και το ξαναδιάβασα, αναζητώντας τον εχθρό.
«Δεν είναι η Ελλάδα ξέφραγο αμπέλι, λεύτερα να μπαίνει μέσα όποιος θέλει». Μάλιστα, ο εχθρός είναι ο ξένος.
«Επίορκοι πολιτικοί, ανίκανοι πουλημένοι, στη δόξα και τα πλούτη, σφιχτά αγκαλιασμένοι, στα μάτια του λαού, χαμηλά πεσμένοι». Ώπα, ο εχθρός εδώ. Είναι οι ανίκανοι πολιτικοί που εκλέξαμε εμείς οι πολίτες. Άρα μήπως ο εχθρός είμαστε εμείς; Και πως θα καταφέρουμε να πούμε όχι «στις αχόρταγες ορέξεις του εχθρού»; Μα ενωμένοι και «στο όνομα του Ιησού Χριστού» (αποτέλεσμα δεν ξέρω αν θα φέρει, πάντως τη ρίμα του την κάνει)
«Οι Έλληνες ελεύθεροι δεν ζούνε σκλαβωμένοι, όλα κι αν τα χάσουνε η λευτεριά τους μένει». Εφόσον είμαστε Έλληνες και εφόσον ζούμε, είμαστε και ελεύθεροι να υποθέσω. Οπότε προς τι η ανησυχία ότι «Επίορκοι πολιτικοί, Ειρήνης οι προδότες, Σκλαβώσαν την πατρίδα μας, Φορώντας ξένες μπότες»; Μπερδεύτηκα. Αλλά πάλι, έτσι είναι με τα βαθιά νοήματα, δεν τα καταλαβαίνει ο πάσα ένας.
Το καλό έρχεται λίγο αργότερα. «Ήρθε ο καιρός έφτασε η στιγμή. Αληθινός ηγέτης το όχι για να πει». Όπα Αφού οι πολιτικοί, που εμείς εκλέξαμε, είναι επίορκοι, προδότες, σκλάβωσαν τη χώρα, κι ούτε παπούτσι από τον τόπο τους δεν καταδέχτηκαν παρά φόρεσαν ξένες μπότες, άρα; Ποιος θα το πει το όχι; (ποιο όχι και σε ποιον; αυτή είναι μια άλλη ιστορία). Η απάντηση στα καυτά ερωτήματα έρχεται αμέσως παρακάτω. «Φτάνει ως εδώ δεν έχει παραπέρα. Δεν είναι η Ελλάδα ορφανή χωρίς πατέρα». Και πως θα βρούμε τον πατερούλη, που τόσα χρόνια τον νομίζαμε νεκρό και εμάς ορφανούς; Μήπως αντί για την κάλπη να πάμε στο «Πάμε πακέτο» και επιτέλους να φύγει ο τοίχος;
Όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι απλώς γραφικά. Φοβάμαι όμως ότι όλο και περισσότεροι γύρω μου θα έβρισκαν «μεγάλες αλήθειες» στους στίχους αυτού του τραγουδιού. Μουντζώνοντας τη Βουλή, κατηγορώντας ως εθνικούς προδότες τους πολιτικούς, μήπως τελικά ρίχνουν το ανάθεμα στους πολίτες που τους εξέλεξαν και στην ίδια την διαδικασία εκλογής από το λαό; Μήπως σε μια μερίδα του κόσμου έχει ωριμάσει επικίνδυνα η ιδέα ενός πατερούλη, ενός ηγέτη, ενός σωτήρα, που θα έρθει να μας σώσει, αλλά που δεν θα τον έχουμε εκλέξει;
(Δημοσιεύτηκε στη στήλη «Σημειώσατε Χι» στους unitedreporters.gr http://www.unitedreporters.gr/articles/GR/Grafoyn_gia_toys_UR/Simeiosate_Hi/%E2%80%9CPame_paketo%E2%80%9D_na_vroyme_ton_pateroyli_poy_tha_mas_sosei_#.UOrgkJaCeUE.facebook)
——————————–
ΟΧΙ – ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΝΩΘΕΙΤΕ (ΥΜΝΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ)
Ήρθε ο καιρός έφτασε η στιγμή
ισχυρό και πάλι το όχι να ακουστεί
Δεν είναι η Ελλάδα ξέφραγο αμπέλι,
λεύτερα να μπαίνει μέσα όποιος θέλει.
Επίορκοι πολιτικοί
ανίκανοι πουλημένοι
στη δόξα και τα πλούτη
σφιχτά αγκαλιασμένοι
στα μάτια του λαού
χαμηλά πεσμένοι
Έλληνες ενωθείτε, στο όνομα του Ιησού Χριστού
όχι για να πείτε
στις αχόρταγες ορέξεις του εχθρού.
έλληνες ενωθείτε, σημαίες γαλανόλευκες υψώστε
με μια καρδιά και μια ψυχή τα χέρια σας ενώστε
οι έλληνες ελεύθεροι δεν ζούνε σκλαβωμένοι
όλα κι αν τα χάσουνε η λευτεριά τους μένει
έλληνες ενωθείτε
κάτω από το σημείο του σταυρού
όχι για να πείτε
στα σχέδια του αδίσταχτου εχθρού
έλληνες ενωθείτε,
κορμιά ανδρειωμένα
έτσι όπως πρέπει
σ’ Ελλήνων πεπραγμένα
Ήρθε ο καιρός έφτασε η στιγμή
Αληθινός ηγέτης το όχι για να πει
Φτάνει ως εδώ δεν έχει παραπέρα
Δεν είναι η Ελλάδα ορφανή χωρίς πατέρα
Επίορκοι πολιτικοί,
Ειρήνης οι προδότες
Σκλαβώσαν την πατρίδα μας
Φορώντας ξένες μπότες
Και περπατάνε στα κρυφά
Με κομμένες τους τις γλώσσες
Έλληνες ενωθείτε
Στο όνομα του Ιησού Χριστού
όχι για να πείτε
στις αχόρταγες ορέξεις του εχθρού
έλληνες ενωθείτε
σημαίες γαλανόλευκες υψώστε
με μια καρδιά και μια ψυχή τα χέρια σας ενώστε
έλληνες ενωθείτε
έλληνες ενωθείτε
ΟΧΙ. έλληνες ενωθείτε
Sophie's Stories 