«Χρόνια πολλά». Μια τυπική ευχή που όλοι έχουμε στείλει και λάβει με sms. Όταν όμως ανοίγεις το μήνυμα και βρίσκεις μια «ψηφιακή τούρτα», «φυσάς» στο smartphone για να «σβήσεις» τα κεράκια, ενώ ένα μπαρμπαδέλι σου τραγουδά το «να ζήσεις Σοφία και χρόνια πολλά, μεγάλη να γίνεις με άσπρα μαλλιά» αποκλείεται να ξεχάσεις τον αποστολέα του μηνύματος.
Η ιδέα γεννήθηκε από την ελληνική εταιρεία gipht.me, συγκέντρωσε τα βλέμματα των επενδυτών στη Sillicon Valley και δέχθηκε προτάσεις χρηματοδότησης από διαφορετικές πηγές. Γιατί; Και μόνο η προοπτική χρήσης τέτοιων ψηφιακών δώρων για διαφημιστικούς λόγους από μεγάλα brands αρκεί!
Η gipht.me γεννήθηκε μέσα από δύο παρατηρήσεις, μου εξηγεί ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, Eric Parcs. Τα smartphones διαθέτουν οθόνες αφής, gps, πυξίδες, ξέρουν τον καιρό, ξέρουν που βρισκόμαστε, αν τα μετακινήσαμε… Μας ‘ακούν’. Και παρόλα αυτά αν θέλω να επικοινωνήσω μαζί σου είτε θα σου τηλεφωνήσω, είτε θα σου στείλω ένα SMS, όπως ακριβώς θα έκανα και με ένα τηλέφωνο παλιάς τεχνολογίας. Από την άλλη, στο Facebook δεν γράφουμε «είμαι χαρούμενος», «ανεβάζουμε» ένα τραγούδι ή μια φωτογραφία για να εκφράσουμε με πιο έντονο και εύληπτο τρόπο την συναισθηματική μας κατάσταση. «Μέσα από αυτές τις παρατηρήσεις γεννήθηκε η gipht.me: μια πλατφόρμα με χιλιάδες έτοιμα μηνύματα για κάθε περίσταση, κατάλληλα για διάδραση μέσω smartphones».
Η Οδύσσεια της χρηματοοδότησης
Η ιδέα ήταν εξαιρετική, το πρόβλημα ήταν ότι για την εφαρμογή της χρειαζόταν χρήματα. Στην παρουσίαση που έκανε πρόσφατα στο TEDxThessaloniki ο Έρικ παρομοίασε αυτή τη διαδικασία με το ταξίδι του Οδυσσέα. Όταν του ζήτησα να περιγράψει την εμπειρία αναζήτησης χρηματοδότησης η απάντησή του ήταν «αποτύχαμε παταγωδώς! Δεν καταφέραμε να συγκεντρώσουμε ούτε δεκάρα στην Ελλάδα. Παρόλο που είχαμε μια φοβερή ομάδα, με εμπειρία στο χώρο και ένα ολοκληρωμένο επιχειρηματικό σχέδιο, ανακαλύψαμε ότι απλώς δεν υπάρχει κουλτούρα επιχειρηματικού ρίσκου στη χώρα».
Η εμπειρία της ομάδας από την επαφή τους με τις ελληνικές τράπεζες, θα πρέπει να διδάσκεται στα πανεπιστήμια ως παράδειγμα προς αποφυγή (αν υποθέσουμε ότι η λέξη επιχειρηματικότητα δεν ήταν ταμπού στα ελληνικά πανεπιστήμια, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία). «Σκέψου ότι στο τμήμα venture capital μιας μεγάλης τράπεζας, που δεν θα κατονομάσω, δεν υπήρχαν στοιχεία επικοινωνίας. Χαμένος κόπος να προσπαθείς καν, πολλώ δε μάλλον να τους πείσεις» μου λέει ο Έρικ. Σε μιαν άλλη περίπτωση, μιλώντας με τον επικεφαλής Venture Capital μεγάλης τράπεζας, για μία από τις ελάχιστες ιδέες στις οποίες είχαν επενδύσει «κάποιος από εμας παρατήρησε ότι η επένδυση πιθανόν θα αποτύγχανε. Στατιστικά αυτό συμβαίνει με 90 στις 100 εταιρείες τεχνολογίας, άλλες 8-9 θα ‘βγάλουν τα λεφτά τους’ και μόνο 1-2 θα βγάλουν πολύ περισσότερα από όσα επενδύθηκαν σε όλες τις υπόλοιπες 98. Αυτή είναι η φύση του ‘παιχνιδιού’. Ο επικεφαλής του τμήματος επιχειρηματικού ρίσκου τρομοκρατήθηκε! Ακόμα σκέφτονται με όρους συμβατικών επενδύσεων, όπως το real estate, και δεν έχουν την ικανότητα να εκτιμήσουν επιχειρηματικές προτάσεις εντάσεως γνώσης». Εκτός από τις τράπεζες υπάρχουν (;) και οι ιδιώτες επενδυτές. «Όσοι είχαν κεφάλαια είτε τα έβγαζαν εκτός Ελλάδος, είτε αγόραζαν τους ανταγωνιστές τους που κατέρρεαν, είτε απλώς αδυνατούσαν να καταλάβουν τι κάναμε. Ένα ακόμη πρόβλημα ήταν οι όροι, όταν επενδύεις σε πρώιμο στάδιο (seed stage) σε μια τεχνολογική νεοφυή επιχείρηση (tech startup) συνήθως καταλήγεις με ένα 10% της εταιρείας, 15% τo μέγιστο. Οι επενδυτές που βρήκαμε ήταν συνηθισμένοι στο να επενδύουν 600.000-700.000 ευρώ και να αποκτούν τη μισή εταιρεία».
Είπαν «όχι» σε 5 εκατ. δολ.
Mετά από έξι μήνες αδιέξοδων προσπαθειών στην Ελλάδα, η ομάδα της Gipht.me αποφάσισε να ρισκάρει. Ως άλλη Laica (αγαπημένο παράδειγμα στις παρουσιάσεις της Gipht.me), ο Γιώργος Σπανουδάκης ανέλαβε να εξερευνήσει το σύμπαν της Silicon Valley.
Μάλιστα, όπως περιέγραφε πρόσφατα ο ίδιος στο Open Coffee Thessaloniki, σ’ ένα από τα events δικτύωσης που πραγματοποιούταν κάθε μέρα στην «κοιλάδα» ένας Ουκρανός επενδυτής του πρότεινε να αγοράσει την εταιρία για 5 εκατομμύρια δολάρια. Και η πληρωμή θα γινόταν εν τη παλάμη! «Είναι τρελοί;» σκέφτηκα και εγώ αλλά και όλοι όσοι παρακολουθούσαν το Open Coffee εκείνη την ημέρα όταν άκουσαν τον 27χρονο προγραμματιστή να εξηγεί ότι τελικά του έστειλαν ένα πολύ ευγενικό e-mail που έλεγε «δεν ενδιαφερόμαστε»! «Ο τρόπος του μας ξένισε. Ήταν σαν να μην τον ενδιέφερε το προϊόν, ποιοι είμαστε και τί θα κάναμε στη συνέχεια. Αποφασίσαμε ότι για μας το σημαντικότερο δεν ήταν τα χρήματα αλλά τα ‘έξυπνα’ χρήματα» εξήγησε. Πήραν το ρίσκο, είπαν «όχι» στα 5 εκατομμύρια δολάρια και «ναι» στα 350.000 δολ. με τα οποία τους χρηματοδοτούν σε πρώτη φάση τρία επενδυτικά σχήματα, ένα αμερικανικό, ένα ρωσικό κι ένα ταϊβανέζικο. Το μετάνιωσαν; Όχι. «Από τους επενδυτές δεν χρειαζόμασταν μόνο χρήματα, αλλά διασυνδέσεις με αγορές, τεχνογνωσία, συμβουλές και τη θέληση να υποστηρίξει την επένδυση σε πολλά επίπεδα» λέει ο Έρικ. 
Πριν από μισό αιώνα κάποιος σκέφτηκε πως με δυο τελίτσες και μια καμπύλη θα μπορούσε να εκφράσει όλα τα θετικά συναισθήματα. Έτσι γεννήθηκε ο Smiley , το πιο διάσημο και εμπορικά επιτυχημένο emoticon (emotion+icon). Ο Smiley του 21ου αιώνα ίσως είναι «έλληνας»…
Τα ιδρυτικά μέλη του gipht.me
- Γιώργος Σπανουδάκης (Πρόεδρος)
- Έρικ Παρκς (Διευθ. σύμβουλος)
- Τάσος Νούσης (Υπεύθ. Τεχνολογίας)
- Δημήτρης Χασαπάκης (Υπεύθ. Προϊόντων)
- Παναγιώτης Χατζηδάκης (Art Director)
- Απόστολος Χρονάκης (Senior Engin)
Sophie's Stories 