Επάγγελμα οδηγός. Όχι οδηγός νταλίκας που κάνει μεγάλα ταξίδια και υπολογίζει καύσιμα, διόδια, φθορές στα λάστιχα, και ματώνει όταν γυρίζει άδειος από φορτίο. Όχι οδηγός ταξί που παλεύει καθημερινά για το μεροκάματο, κάνει ταλιμπανιές στους δρόμους για να πάρει μια κούρσα (ή και δύο), περιμένει ώρες στην ουρά της πιάτσας και δουλεύει 12ωρα κάθε μέρα.

Αυτός ήταν οδηγός με σίγουρο μισθό, δεν τον ένοιαζε αν έβρισκε φορτία ή επιβάτες, ούτε να πληρώσει το ΤΕΒΕ του, τα πετρέλαια και τα σέρβις του αυτοκινήτου. Οδηγός σε υπηρεσία του δημοσίου. Με μερικές διαδρομές μέσα στην πόλη το βγάλε το μεροκάματο- εννοείται οχτάωρο, οι καθαρές ώρες εργασίας δεν θέλω να σκέφτομαι πόσες είναι.

Μουρμουρίζει διαρκώς. Για το κράτος που κλέβει. Για τους φόρους. Για το άτιμο το σύστημα, την άτιμη κοινωνία. Δεν ξέρω πως πιάσαμε το θέμα της ΔΕΗ (δηλαδή αυτός το έπιασε, εγώ μούγγα), πάντως πρόσεξε στο λογαριασμό του ότι εκτός από το ρεύμα που έκαψε πληρώνει και για τα δίκτυα μεταφοράς της ενέργειας. «Τι λέτε ρε κλέφτες; Που θα πληρώσω εγώ και τα μεταφορικά; Υποχρέωσή τους είναι. Βρήκαν καινούριο κόλπο τώρα να μας κλέβουν». Σαν να λέμε θα πληρώνω μόνο το νερό που πίνω, δεν με νοιάζει ποιος πληρώνει για να υπάρχουν και να συντηρούνται οι σωλήνες. Λογικό το βρίσκω.

Λίγο αργότερα άρχισε να μιλά αγανακτισμένος για τις καθυστερήσεις στα δημόσια νοσοκομεία. Τηλεφώνησε η γυναίκα του για να κλείσει ραντεβού για μαστογραφία και της είπαν για τον Φεβρουάριο. «Κι αν μέχρι τότε πεθάνει;» λέει με τσαντίλα και αρχίζει τα γαλλικά. «Ευτυχώς σήκωσα το τηλέφωνο, ξέρεις σε ποιον» λέει στον διπλανό του, «και το έλυσα το θέμα. Στην Ελλάδα είμαστε, αλλιώς δεν γίνονται δουλειές». Λογικό κι αυτό.

Kαι μετά από αυτό συνέχισε το κήρυγμα, για την Ελλάδα, που δεν αλλάζει και δεν θα γίνει ποτέ σοβαρή χώρα και όλα τα γνωστά που περιμένεις από ανθρώπους που δεν έχουν καμία διάθεση να αλλάξουν οι ίδιοι όλα όσα τους βολεύουν.

Πριν περίπου ένα χρόνο, βρέθηκα στο πίσω κάθισμα του ίδιου αυτοκινήτου, το οποίο οδηγούσε ένας άλλος συνάδελφός του. Έβριζε κι αυτός την κακή του μοίρα, που άλλαξε το ασφαλιστικό και δεν θα προλάβαινε να βγει στη σύνταξη στα 55. Λογικό κι αυτό.

Το παράλογο είναι που κρατιέμαι ακόμη και δεν αρχίζω να ουρλιάζω..