Στο “Marvel 1602” * ο βραβευμένος δημιουργός του «Sandman» Neil Gaiman σε σχέδια των Andy Kubert και Richard Isanove τοποθετεί τους ήρωες του στη βικτωριανή Αγγλία στην Ισπανία της Ιεράς Εξέτασης και το Νέο Κόσμο. Έχουν κάτι γνώριμο αυτοί οι ήρωες. Είναι οι “πρόγονοι” κάποιων από τους ήρωες της Marvel, όπως ο Dr.Strange, o Spider-man, οι Fantastic Four, οι XMen, o Daredevil, μπλέκονται αριστοτεχνικά με πραγματικά πρόσωπα όπως η βασίλισσα Ελισσάβετ της Αγγλίας και ο Ιάκωβος της Σκοτίας. Πανταχού παρόντες και οι θεοί- θεοί τιμωροί, θεοί που ευλογούν τη διαφορετικότητα, ή μήπως είναι απλοί Παρατηρητές του κάθε Σύμπαντος; Σε αυτό το μπλέξιμο του πραγματικού με το φανταστικό, σε αυτό το ταξίδι μπρος πίσω στο χρόνο, ζαλίστηκα, άρχισα να διαβάζω το 1602 ανάποδα, σαν να ήταν 2016, και να συνομιλώ με τους ήρωες του κόμικ. Μήπως αυτά που λεν δεν είναι τόσο σημερινά;

-Βασίλισσα Ελισάβετ: “Ζούμε σε μια εποχή θαυμάτων και δεν μπορώ να πω ότι με ευχαριστεί αυτό”

Αν καμπυλώσετε το 1602 μεγαλειοτάτη θα βρεθείτε στο 2016. Κι εδώ, φοβάμαι, ζούμε σε μια εποχή τραυμάτων, που θα σας έκανε να νοσταλγήσετε τα θαύματα. Όπως τα νοσταλγούμε στη χώρα μου εδώ και χρόνια.

-Γέροντας των Ναϊτών: “Αναλάβαμε να διαφυλάξουμε αυτό το τρομερό μυστικό γιατί αν υπήρχαν άλλοι θεοί, αν οι θεοί βρίσκονταν ανάμεσά μας…

Η Εκκλησία μας μας διδάσκει ότι δεν υπάρχουν παρά άγιοι και δαίμονες …

Αν υπήρχε ένας Θωρ…”

-Σερ Ριντ Ρίτσαρντς: “Η Εκκλησία θα κατακερματιζόταν. Αυτό λες;”

Το τρομερό σας μυστικό διέρρευσε Γέροντα. Δεν υπάρχει ένας αλλά  πολλοί Θωρ. Κι ο κάθε ένας από αυτούς πιστεύει ότι είναι ο μοναδικός, ή έστω ο αληθινός. Όλοι τους κρατούν το φονικό σφυρί κι αλίμονο σε αυτούς που θα βρεθούν κάτω από τη σκιά του. Οι εκκλησίες του κόσμου δεν κατακερματίστηκαν. Εξακολουθούν να ορίζουν τις ζωές των ανθρώπων. Ίσως χειρότερα, εξακολουθούν να διατάζουν το θάνατό τους.

-Αφέντης Άγγελος: “Ο λαός μου -γιατί έτσι τους ονομάζω, αν και δεν μας ενώνει η πατρίδα, ή η θρησκεία αλλά η διαφορετικότητα μας και το πόσο παράξενοι είμαστε- ο λαός μου εξακολουθεί να ελπίζει, θαρρώ εξακολουθεί όμως και να φοβάται”

Πέρασαν τέσσερις αιώνες, Άγγελε, κι ακόμα ο κόσμος δεν είναι έτοιμος για σας, τους διαφορετικούς, όπως σας υπόσχονταν ο δάσκαλος Χαβιέ. Υπάρχει ελπίδα; Τι λέτε γιατρέ; Υπάρχει ελπίδα χωρίς φόβο; Ή το ανάποδο;

-Δόκτωρ Στήβεν Στρέιντζ: “Γνωρίζω τόσα πολλά που μου φαίνεται ότι το μυαλό μου θα εκραγεί και θα λιώσει”

-Κλεα Στρέιντζ: “Πως θα ξορκίσουμε το σκοτάδι από τη χώρα;”

-Δρ. Στήβεν Στρέιντζ “Όχι δεν υπάρχουν απαντήσεις εδώ”.

Στο σκοτάδι μεταμορφωνόμαστε σε θηρία και τρεφόμαστε από τις σάρκες μας. Αν συνεχίζουμε σε λίγο αυτή η χώρα θα ερημώσει. Που θα βρούμε άραγε την απάντηση σε αυτό που ρώτησε η Κλέα;

-Σερ Νικολας Φιούρι “Ήταν μια σύντομη ερώτηση αλλά με τόσες απαντήσεις όσα και τα κεφάλια της (Λερναίας) Ύδρας. Γιατί είμαστε εδώ; Για να υποφέρουμε λένε κάποιοι. Άλλοι λεν ότι αυτός ο κόσμος είναι φωτιά που φιλτράρει τις ακαθαρσίες της ψυχής μας.

Σερ, διαβάστε τι γράφει η επιγραφή έξω από στο σχολείο του διδασκάλου Καρόλου Χαβιέ “Omnia mutantur, nos et mutamur in illis. Τα πάντα αλλάζουν, κι εμείς αλλάζουμε μαζί τους”. Αλήθεια αλλάζουμε; Ή μήπως αυτό που αλλάζει είναι απλώς ο χώρος και ο χρόνος που μας περιβάλλει;

-Νικ Φιούρι: “Omnia mutantur. Τα πάντα αλλάζουν, ναι… αλλά κάποιες αλλαγές είναι πιο δύσκολες από ότι θα ονειρευόμουν”

-Παρατηρητής Ικορ: “Αν ο κόσμος σας πεθάνει τώρα θα πάρει τα πάντα μαζί του. όχι μόνο αυτό το σύμπαν αλλά και όλα τα άλλα σύμπαντα επίσης, ό,τι υπάρχει θα τελειώσει. ή μάλλον για να το πω ακόμη πιο απλά τα πάντα δεν θα έχουν υπάρξει ποτέ.

Υπάρχει μια εποχή για τα πάντα. την άνοιξη ο κόσμος γεμίζει λουλούδια. Την εποχή των κερασιών έχεις κεράσια. αλλά μια εποχή εμφανίστηκε τριακόσια χρόνια νωρίτερα από ό,τι θα έπρεπε, μια εποχή ηρώων και θαυμάτων… Το σύμπαν πολεμά για τη σωτηρία του, για αυτό ήρθαν οι ήρωες”.

Αλίμονο, τα παράτησε εύκολα… Έφυγαν γρήγορα οι ήρωες… Κι ο Ρόιχαζ που ταξίδεψε στο παρελθόν για να διορθώσει τα πράγματα στην αρχή τους δεν ξέρω τι κατάφερε, πάντως ο μελλοντικός εαυτός τους, ο κάπτεν Αμέρικα που πολεμά για τη δημοκρατία, μάλλον χρειάζεται ενισχύσεις.

-Μάθιου Μέρντοχ: “Μα πάνω που πίστεψαν πως τελείωσαν τα βάσανα είδαν την πικρή αλήθεια. Γιατί ο καπετάνιος είχε γίνει ένα τέρας που έσκιαζε τους πάντες, ενώ ο μπράβος σκορπάει φλόγες παντού… κι ο άρχοντας έγινε ευλύγιστος σαν κόλλα, σαν κόλλα. Με τη σύζυγό του…”

Τραγουδάς για τους τέσσερις τους Φανταστικού τυφλέ τροβαδούρε; Ή για τους Fantastic Four; Τι να απέγιναν; Τι θα απογίνουν; Που βρίσκεται ο Mister Fantastic Ριντ Ρίτσαρντς;

-Σερ Ριντ: Είμαστε ένα πλοίο γεμάτο τέρατα και θαύματα που ελπίζουν ότι με κάποιον τρόπο μπορούμε να επιβιώσουμε σε έναν κόσμο όπου τα πάντα είναι εναντίον μας. Έναν κόσμο που όπως όλα δείχνουν θα πεθάνει πολύ σύντομα. Κι όμως εικάζω πως ζούμε σε ένα σύμπαν που ευνοεί τις ιστορίες. Ένα σύμπαν στο οποίο καμιά ιστορία δεν μπορεί στ’ αλήθεια να τελειώσει ποτέ. Όπου οι συνέχειες είναι αυθύπαρκτες”.

-Παρατηρητής Ίκορ: “Λοιπόν είμαστε ακόμα εδώ. Τίποτα δεν άλλαξε”

*Στην ελληνική γλώσσα κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Anubis